امسال هم 
مثل هرسال
مثل ِ همه روزهایی که زائرانت آمدند
حلالیت طلبیدند
و من نگاه کردم و نگاه کردم و نگاه کردم...
همه سهم من از کربلای تو
همین دل ِ سوخته ست و نفس تنگ...

بزرگترین سرمایه زندگیم ، خاکستر شدن ِ این دل ِ تکه پاره ِ نحیف ِ ضعیف ِ جامانده ِ بی چیز برای توست ارباب
حالا اگر هزارسال هم مرا تا لب ِ چشمه ِ همیشه جاری ات بیاوری و تشنه برگردانی
حالا اگر هزاربار هم من بخواهم و بسوزم و شما نخواهی
این دل، تمام امیدش همین خاکستر شدن است و بس
تنها سرمایه ام را نگیری آقا...

+ هروقت دیگری اگر ابا میکردم از التماس دعا گفتن به تو، این بار...این بار به رسم هرچه به بود و نبود ، دعا کن مرا...